Week 6

Vrijdag 15-2-2019

Voor de oplettende lezer: vorige week was ik geëindigd met een cliffhanger door niet te vertellen wat ik voor Nick had gemaakt voor Valentijn, omdat hij het misschien zou lezen voordat ik het aan hem zou geven. Helemaal zelf chocola vanaf 0 maken lukte helaas niet, omdat ik nooit alle ingrediënten daarvoor zou kunnen vinden. In plaats daarvan had ik chocola gekocht en 'gezonde bonbons' gemaakt door de chocola te smelten en daar vervolgens aardbeien in te dopen, afgemaakt met stukjes noot. Ze waren heel lekker! Verder was het een grijze, grauwe dag. Ik had eigenlijk op de planning staan om weer voorzichtig te gaan beginnen met hardlopen, maar omdat de weersomstandigheden bijna hetzelfde waren als vlak voordat ik griep had gekregen, durfde ik het niet aan. Op een gegeven moment sneeuwde het zelfs een beetje, dus ben ik lekker binnen gebleven. Het was op zich wel fijn om weer gewoon een luie dag te hebben, in plaats van binnen te 'moeten' blijven omdat ik me zo beroerd voelde. Dat is nu gelukkig helemaal over. :)

Zaterdag 16-2-2019

Vandaag gingen we naar een kattencafé, iets wat we eigenlijk afgelopen maandag al hadden willen doen. Ik had er eentje gevonden dat redelijk in de buurt lag en die werd omschreven als 'het café met de vriendelijkste katten van Tokyo'. We moesten hiervoor naar het plaatsje Takadanobaba (probeer dat maar eens vijf keer snel achter elkaar te zeggen). Nick was hier ook nog nooit geweest dus dat was een leuke bonus. Het was niet echt een toeristische buurt, maar wel gezellig. In het café was het al best druk maar er waren katten genoeg voor iedereen. We kregen instructies om op een bepaalde manier te gaan zitten; als we geluk hadden, zouden de katten vanzelf op onze schoot komen zitten. De katten werden niet versleept of gedwongen om aandacht aan ons te geven; dat is weleens anders geweest en ik was er blij om. Wel kregen we tijdens etenstijd een paar brokjes om de katten te lokken en toen vonden ze ons natuurlijk héél interessant (of nou ja, toch vooral de brokjes). Hierna hadden we zelf ook best wel trek. We stuitten op een lunchroom in de buurt: R.O. Star The Sandwich Café. We dachten dat het niet druk zou zijn, maar met ons erbij waren alle 116 plaatsen bezet! Er zaten veel studenten en ook een paar toeristen. Ze hadden er heel erg lekkere sandwiches en huisgemaakte limonade. Daarna liepen we nog wat door de hoofdstraat en door een winkelcentrum en toen besloten we om terug te gaan. Op het station zat een broodjeszaak die al sinds 1918 bestond, al meer dan 100 jaar dus!  We kochten er wat broodjes voor het ontbijt van de volgende dag. 

Zondag 17-2-2019

En of de broodjes lekker waren! Nick had een chocolade croissantje en een gewoon croissantje, en ik had een appelbroodje en een broodje met een hele reep chocolade erin (of was het een reep chocolade met een broodje?). Genoeg bodem voor de rest van de dag. Het was erg lekker weer. Een collega van Nick had hem een park aangeraden (Hama-rikyu Gardens) dat weliswaar een beetje ver weg lag, maar wat wel de moeite waard zou moeten zijn om te bezoeken. We gingen eerst met de trein en daarna liepen we verder. Eerst bezochten we de Atago Shrine, een tempel ter ere van de vuurgoden. Het lag op een plek middenin een zakendistrict met hele hoge kantoren. Om er te komen, moest je eerst een trap van 26 meter beklimmen; de 'Ladder naar succes'. Dat was nog best eng, want de treden waren erg steil. Volgens een legende was er ooit een shogun (een machtige legerleider) die aan zijn mannen had gevraagd wie er omhoog durfde te rijden om pruimenbloesemtakken voor hem te halen. Aangezien de trap gevaarlijk steil was, wilde liever niemand zich daar aan wagen. Toch was er een samurai die zijn paard de trappen op dreef. Binnen een minuut was hij boven, maar de weg terug duurde een zenuwslopende drie kwartier! Dat had ik hem niet na gedaan. In het heiligdom stond een pruimenboom ter ere van deze samurai. Voor de weg naar beneden konden wij kiezen uit een wenteltrap (die de 'vrouwentrap' werd genoemd), maar natuurlijk wilde ik via de steile trap (zonder paard, dat wel). Hopelijk brengt deze klimpartij ons succes en geluk voor de rest van ons leven. Na het bezoek aan de tempel gingen we op zoek naar het park. We moesten er de halve stad voor door, maar uiteindelijk hadden we het gevonden. Het was er inderdaad erg mooi, met bloemen en bomen (onder andere een 300 jaar oude dennenboom) en uitzicht over de rivier en de Rainbow Bridge. Na al dat wandelen waren we best wel toe aan een snack. Bij een winkeltje in de buurt kochten we onigiri (gevulde rijstballen) en kaassticks. Onze conclusie is dat ze hier helaas echt geen kaas kunnen maken. ;) We overwogen nog even om naar Shinjuku te gaan om te gaan bowlen, maar daar hadden we de kracht niet meer voor. Volgend weekend beter. 

Maandag 18-2-2019

En toen was het weekend alweer om. Ik had de kriebels om erop uit te gaan omdat het opnieuw lekker weer was. Ik had besloten om naar Harajuku te gaan om daar mijn favoriete shampoo bar van de Lush te gaan kopen, omdat mijn vorige op was (na bijna 6 weken, dus je doet er echt lang mee). In de Lush in Harajuku had je een heel gave muur met bruisballen in alle kleuren van de regenboog, en zelfs een kleine lopende band met unieke bruisballen, maar helaas geen 'gewone' producten. Bovenop een winkeltoren in de buurt zat een gezellige 'hangplek' met een terras, muziek en een Starbucks en daar heb ik een tijd in de zon zitten lezen en mensen zitten kijken. Maar ik wilde nog steeds een nieuwe shampoo bar, dus liep ik naar Shibuya, waar de dichtstbijzijnde Lush was. Die bleek gesloten te zijn, grr. En mijn telefoon was leeg, dus kon ik ook geen andere Lush meer opzoeken. Geen geluk, dus ging ik maar terug naar Umegaoka. 's Avonds appte Nick me dat hij trek had in ramen, dus haalde ik hem op van het station en gingen we naar zijn favoriete ramen plek. Bij het afrekenen was zijn spaarkaart vol (gaat nu natuurlijk twee keer zo snel) dus kregen we 1 ramen gratis! En een nieuwe spaarkaart. 

Dinsdag 19-2-2019

Na mijn mislukte shampoo zoektocht van gisteren besloot ik om vandaag dan maar naar de Lush in Shinjuku te gaan, waarvan ik zeker wist dat ze daar shampoo bars verkochten. Deze winkel was wel open. Daarna ging ik naar een kledingwinkel in de buurt in de hoop om eindelijk een bandana te vinden. Aangezien ik me weer beter voel, kan ik weer vrijwilligerswerk gaan doen en ik wilde liever iets anders dan een wintermuts om mijn haar te bedekken in de keuken. Echte bandana's hadden ze er niet, maar ik vond wel een leuk sjaaltje dat ik in mijn haar kan knopen. Veel leuker dan een muts. Gelukkig was ik op tijd terug om een pakketje aan te nemen; een overlevingspakket voor natuurrampen. Sinds de grote aardbeving van 2011 heeft bijna elke Japanner zoiets in huis. Nick wilde het ook al heel lang hebben; beter laat dan nooit. Sinds ik hier ben aangekomen, heb ik geen aardbeving gevoeld (*klopt af op hout*), maar je weet het maar nooit...

Woendag 20-2-2019

Vandaag zou het super lekker weer gaan worden; ze voorspelden temperaturen van rond de 20 (!) graden met veel zon, dus daar wilde ik goed van gaan genieten op een mooie plek. Via Google Maps had ik een tempel gevonden, Yushima Tenman-gū, waar ook een pruimenbloesemfestival werd gehouden. Deze tempel lag in de buurt van de Universiteit van Tokyo en aangezien de tempel is gewijd aan de goden van het leren, komen er veel studenten bidden om te slagen voor hun examens. Het was een eindje reizen met de trein en de metro en daarna nog een stukje lopen. De tempel was goed aangegeven en overal hingen posters voor het festival. Ik moest ook nog een heuvel beklimmen om er te komen en daarna had ik het erg warm, haha. Het terrein was best groot. Er stonden allerlei kraampjes vanwege het festival, met de tempel met bijgebouwen in hun midden. Er trad een man op met een aapje maar dat vond ik zielig, dus daar ben ik snel weg gegaan. Ook was er een tuin met pruimenbomen (natuurlijk), een waterval en een vijver met koikarpers. Op een informatiebord stond dat de tempel op een gegeven moment bijna geen pruimenbomen meer had, maar dat de inwoners van het dorp geld hadden ingezameld voor nieuwe bomen. Nu stonden er bijna 300, met hele mooie bloesems. Ik heb een tijdje onder een boom gezeten, totdat de wind toenam en het begon te betrekken. Ik nam een omweg terug naar het station om wat van de omgeving te zien. Je stuit dan op de meest leuke dingen, zoals buddha beeldjes met bloemenkransjes en mini sieraden die voor een sieradenwinkel stonden. Heel schattig! Uiteindelijk ging het pas later op de avond flink regenen toen ik al lang weer terug was, maar ik was blij dat ik er niet doorheen had gehoeven. 

Donderdag 21-2-2019

Vandaag had ik eigenlijk vrijwilligerswerk willen doen, maar er waren al genoeg aanmeldingen voor het obento lunchbox project. Geeft niet (dat is eigenlijk juist goed), nu ga ik morgen waarschijnlijk helpen om de maaltijden voor te bereiden die op zaterdag worden uitgedeeld aan daklozen in Ueno Park. Voor de rest heb ik een rustig dagje gehad (en natuurlijk aan dit blog geschreven) en nu ga ik boodschappen doen voor de wokschotel van vanavond. 

Veel liefs!

Maroussia xxx