Week 5

Vrijdag 8-2-2019

Ik voelde me eigenlijk nog steeds ellendig. De echte griepklachten zijn wel voorbij en ik ben fit genoeg om de deur uit te gaan, maar verder dan een rondje door Umegaoka voor de frisse lucht en de supermarkt voor de boodschappen kom ik niet. Ik heb nog steeds last van een akelig hoestje, dus ik moet nog steeds een maskertje op. We hebben een trucje opgezocht op internet zodat mijn brilglazen niet steeds beslaan, want er zijn zoveel Japanners met bril en maskertje, dus dat moest mogelijk zijn. Als je het randje van het maskertje boven je neus omvouwt dan blijft de lucht grotendeels binnenboord. Ook schijnt het te helpen wanneer je er een tissue in verstopt, maar dat heb ik nog niet getest... Mocht je ooit in Japan zijn én verkouden zijn én een bril dragen, dan weet je bij dezen wat te doen ;) 

Zaterdag 9-2-2019

Vandaag zijn we allebei lekker lui binnen gebleven. Ik was moe van de naweeën van de griep en Nick was moe van zijn werkweek en bovendien lag er een beetje sneeuw, dus we vonden dat het wel mocht. We hebben spelletjes gedaan en filmpjes gekeken en gelezen. Nick heeft een grote schoonmaak gehouden in de badkamer, dus hij is ook nog extra goed bezig geweest. Bij het boodschappen doen hadden we ingrediënten gehaald om zelf tijmsiroop te maken, want hoestdrank verkopen ze hier niet en ik wilde toch iets om de prikkels een beetje te onderdrukken. We lieten eerst de gedroogde tijm weken in kokend water, en vervolgens zeefden we dat er weer uit. Daarna moest er honing bij (of suiker, maar dat hadden we niet) en moesten we het koken totdat de siroop de gewenste dikte had bereikt. Helaas werd het maar niet dikker en bleef er bijna niets van over. Ik heb wel een lepeltje naar binnen kunnen werken, maar het was dus niet echt een succes. Volgende keer beter, al is dat hopelijk niet nodig. 

Zondag 10-2-2019

Ik wilde er vandaag per sé uit om cadeautjes te kopen voor Nick, omdat hij de volgende dag jarig was. Dat had al eerder op mijn planning gestaan, maar toen gooide de griep roet in het eten. Het zonnetje scheen en daarom besloten we om eerst langs het park te gaan. Daar was namelijk het Ume Matsuri (het Pruimenfestival) begonnen. De meeste pruimenbomen stonden al in bloei met mooie witte en roze bloesems die lekker zoet roken. Er waren ook allerlei kraampjes waar je eten en andere waren kon kopen (zoals takken met bloesem eraan). Nick bestelde een curry en ik een gepofte zoete aardappel. We aten dit op op een bankje bij een podium waarop vrouwen in kimono's traditioneel dansten. Daarna gingen we naar Shinjuku waar ik voor Nick een verjaardagskaart, een muziekboek, cafeïnevrije thee en een specerijenrek kocht. We gingen ook langs een boetiekje in de buurt van de bowlingbaan waar ik vorige week een hele leuke trui had zien hangen, maar die ik toen niet had gepast omdat ik me niet lekker voelde. Nu ging het wel en hij zat als gegoten. Leuk weetje: in de meeste Japanse paskamers moet je je schoenen uit doen zodat de mat in het kleedhokje niet vuil wordt. Netjes hè? Op de terugweg gingen we ook nog even langs de bioscoop om kaartjes voor de film te halen waar we de volgende dag naartoe zouden gaan. 

Maandag 11-2-2019

Nick was vandaag jarig, hij is alweer 28 jaar geworden! Hij was vrij van zijn werk vanwege een nationale feestdag ter ere van de eerste keizer van Japan, dus dat was een heel fijn toeval. Na de cadeautjes gingen we lunchen bij 'zijn' koffietentje. De eigenaar maakt altijd een praatje met Nick en dit keer merkte hij op dat het ernaar uit zag dat ik dit keer lang bij Nick bleef. Jazeker, drie maanden O:) Daarna deden we wat spelletjes voordat we naar Shinjuku gingen. Nick wilde graag pizza eten, dus gingen we naar een Italiaans restaurantje. De pizza's werden in een echte steenoven bereid. Na het eten hadden we nog wat tijd over dus gingen we naar een boekwinkel in de buurt waar Nick de nieuwste delen van de manga series die hij volgt had gekocht. In de bioscoop haalden we drinken en een grote beker popcorn (waar ik heel veel zin in had). De film, Aquaman, was mooi en vol actie. Eenmaal terug belde Nick met zijn moeder en keken we nog een natuurserie op Netflix en toen was het alweer bedtijd. 

Dinsdag 12-2-2019

Vanochtend stond ik op met een pijnlijk gevoel links onderin mijn ribbenkast. Waarschijnlijk heb ik een spiertje verrekt met het hoesten of heb ik heel vreemd gelegen tijden het slapen. In ieder geval was het niet echt fijn, zowel niet met zitten als met lopen. Ik had ook veel inspiratie om te schrijven, dus daar ben ik de dag wel mee door gekomen. 's Avonds heb ik Nick van het station af gehaald en zijn we samen ramen gaan eten bij zijn vaste ramen restaurant. Nick's spaarkaart was inmiddels vol (dat gaat nu natuurlijk twee keer zo snel) dus hij kreeg zijn ramen gratis, en een nieuwe spaarkaart. 

Woensdag 13-2-2019

De dag voor Valentijn is voor ons ook een speciale dag, want dan is het ons jubileum. Vandaag was het exact 6 jaar geleden dat we onze eerste officiële date hadden. Aan de ene kant voelt het niet lang, maar als je nagaat dat we toen allebei nog studeerden (Nick Japans en ik Geschiedenis), dat Nick daarna nog een andere studie is gaan volgen, dat ik afgestudeerd ben en ben gaan werken, dat hij nog twee keer is verhuisd en dat hij een stage heeft afgerond voordat hij naar Japan ging, waar hij inmiddels alweer anderhalf jaar zit, dan is het toch wel lang geleden. Nick had na zijn werk een roos voor me meegebracht, super lief! Ook hadden we wat cadeautjes die we eerder stiekem voor elkaar hadden gekocht. Ik had nooit gedacht dat we een jubileum op deze manier in Tokyo zouden vieren, maar ik ben heel blij dat we bij elkaar zijn <3 

Donderdag 14-2-2019

Vandaag is het dan de officiële dag van de romantiek. Het 'gekke' aan Valentijn in Japan is dat de vrouwen hier cadeautjes horen te geven aan de mannen, meestal chocolade. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen 'Giri-choco'  ('plicht chocolade') voor vrienden, collega's en bazen en 'Honmei-choco'  ('echte gevoelens chocolade') voor vriendjes, echtgenoten en mogelijke partners. De Honmei chocolade moet eigenlijk ook zelfgemaakt zijn, want dan is het pas échte liefde. Precies een maand later, op 14 maart, is het hier White Day. Op deze dag horen de mannen cadeautjes terug te geven aan de vrouwen van wie ze iets hebben gekregen. Traditie is witte chocola, vandaar de naam White Day. Ik houd nog even geheim wat ik heb gemaakt voor Nick... ;)

Veel liefs, 

Maroussia