Week 1

De eerste week in Tokyo is een feit! Tenminste, voor mij dan, voor jullie is de dag pas net begonnen wanneer ik dit schrijf. Dat tijdsverschil van 8 uur is heel apart. Niet zozeer vanwege de jetlag (waar ik de eerste paar nachten zeker last van heb gehad), maar meer omdat ik het idee heb dat de dag pas écht begonnen is wanneer iedereen in Nederland ook wakker is. En dat terwijl het hier dan al avond is en ik de hele dag al dingen heb gedaan. Maf hè? ;) 

Donderdag 10-1-2019

Maar laat ik eerst beginnen met de reis hier naartoe. Mijn vlucht zou pas om half negen 's avonds vertrekken, dus het grootste gedeelte van de dag bestond uit wachten en voor de zoveelste keer controleren of ik écht alles in mijn koffer had gestopt. In de namiddag brachten papa en mama mij met de auto naar Schiphol. Onderweg stopten we om nog één keer echte Hollandse frietjes te eten (nee, niet bij de Mcdonalds). Op het vliegveld checkte ik mezelf in. Bij het inchecken van de bagage vroeg een medewerkster of ik ervan op de hoogte was dat allebei mijn boarding passes (Amsterdam-Parijs en Parijs-Tokyo) op Standby stonden. Nou, niet dus. Het kwam erop neer dat ik voor allebei de vluchten geen zekerheid had op een zitplaats omdat de vluchten overboekt waren. En dat terwijl ik drie maanden van tevoren had geboekt! Ze adviseerde me om zo snel mogelijk naar de gate te gaan om te kijken of er nog plek was. Papa en mama beloofden te wachten totdat het zeker was dat ik mee kon op de vlucht. Na de bagagecontrole en bodyscan werd ik gebeld door papa; hij had samen met mama bij de servicebalie kunnen regelen dat ik voor allebei de vluchten zeker een stoel had. De medewerkster bij de balie bij de gate bevestigde dit. Wat een opluchting! De vlucht naar Parijs verliep heel vlot; binnen vijf kwartier was ik er al. Rond middernacht vertrok het vliegtuig naar Tokyo. Bijna 11 uur later landde ik daar op vrijdagavond rond 19.00 uur. 

Vrijdag 11-1-2019

Deze dag heb ik dus grotendeels in het vliegtuig doorgebracht. Na aankomst op het vliegveld werd het even heel spannend bij de paspoortcontrole. In het vliegtuig had ik een formuliertje moeten invullen met o.a. hoe lang ik van plan was om te blijven. Ik had 90 dagen ingevuld, de maximaal toegestane hoeveelheid op een toeristen-/short stay visum. De man achter de balie vertrouwde het niet helemaal (omdat er helaas veel misbruik wordt gemaakt van dit soort visa) en stelde me allemaal vragen, half in het Japans en half in het Engels. Gelukkig kwam ik op het idee om op mijn telefoon te laten zien dat ik ECHT een vliegticket had voor over 3 maanden en dat ik dan ECHT weer terug zou vliegen. Daarna liet hij me door. Samen met het standby-verhaal van mijn vliegtickets vond ik dat ik wel genoeg spanning had gehad voor de komende drie maanden. Ik was dan ook héél blij toen ik mijn koffer (met standby label eraan) op de bagageband zag liggen. En toen ik Nick zag staan in de aankomsthal was ik alle stress alweer bijna vergeten. 

Zaterdag 12-1-2019

Ik had niet zo goed geslapen vanwege de jetlag (als in, ik had wakker gelegen tot 4 uur 's nachts). Daarom besloten we om het rustig aan te doen zodat ik bij kon komen. Bij het ontbijt - of eigenlijk de lunch- gaven we elkaar de kerstcadeautjes die we hadden bewaard. Ook pakten we mijn koffer uit en maakten we een lijstje met benodigdheden, zoals een sim-kaartje zodat ik hier buiten de deur internet zou hebben voor noodgevallen en een Japanse stekker voor de oplader van mijn laptop (omdat die niet in de wereldstekker bleek te passen). 's Avonds hadden we voor onszelf gekookt in Japanse stijl: rijst met nori en sesamzaadjes en wokgroenten met tofu en een sausje. 

Zondag 13-1-2019

Na weer een onrustige nacht had Nick me lang laten liggen om bij te slapen. Daarna gingen we naar Shibuya, niet voor het beroemde kruispunt of het nog beroemdere standbeeld van de hond Hachiko (want die had ik al eerder gezien), maar om te shoppen bij de Nitori, de Japanse Ikea. Onderweg daar naartoe hadden we wat gegeten bij Grandma's Georges, een super hippe lunchroom die verborgen lag in een kelder. Dat klinkt misschien obscuur en oudbollig, maar het was echt heel hipster. Na de late 'lunch' en het shoppen bij de Nitori begon het alweer avond te worden. We brachten onze aankopen naar Nick's appartementje en gingen daarna kushi eten bij een lokaal restaurantje. Geen sushi, maar spiesjes met allerlei soorten gepaneerde groenten eraan. Het Japanse teken ervan lijkt ook op een spiesje, 串, dus dat is makkelijk om te onthouden! Na het eten keken we nog een film. De volgende quote daaruit raakte me erg: 'You can't get so hung up on where you'd rather be that you forget to make the most of where you are' , oftwel: 'Je moet je niet focussen op waar je liever zou willen zijn, anders vergeet je te genieten van waar je bent'. Het sprak me natuurlijk aan omdat ik liever een makkelijker leven samen met Nick zou willen hebben, maar ik moet niet vergeten om te genieten van de komende drie maanden. :) 

Maandag 14-1-2019

Vandaag hadden we de wekker gezet om meer aan onze dag te hebben. Nick was vrij vanwege de nationale feestdag Coming of Age Day, waarbij de 21e verjaardag centraal staat omdat mensen hier dan officieel volwassen zijn. Het was mooi weer en we gingen naar Shinjuku Gyoen National Garden. Omdat het winter was, groeide er niet veel, maar het was nog steeds mooi en groot! Daarna gingen we naar het honkbalstadion Tokyo Dome waar het Furusato Matsuri festival werd gehouden. Er waren veel kraampjes met eten en drinken (dat is hier een nationale hobby) en we hadden een aantal dingen geprobeerd, zoals tofu-envelopjes met rijst en groenten in azijn, lokale chips, tomaatpruimen en manjuu; kleine broodjes op een stokje met een soort stroop eroverheen. Er waren ook optredens van taiko drummers en dansers met parasols. Heel speciaal om dat in een honkbalstadion mee te maken!

Dinsdag 15-1-2019

Vandaag was de eerste dag dat Nick naar zijn werk ging en ik alleen achterbleef. Dat was best vreemd. Bovendien was het gek om van heel actief te zijn en veel werk te doen te hebben naar een positie te gaan waarin ik niet ergens nodig ben, niet per sé ergens naartoe hoef en mijn hele dag zelf in kan en moet indelen. Ik moest sowieso wachten op een pakketje, namelijk de stekker voor mijn laptop. Die paste gelukkig, dus ik typ dit op mijn eigen laptop! Nadat ik het pakje had aangenomen, ging ik voor het eerst alleen boodschappen doen. Best wel spannend. In de supermarkt was het een zoektocht naar alles wat ik wilde hebben. Uiteindelijk had ik alles gevonden, behalve de spinazie. Helaas kende ik het woord voor spinazie niet, dus kon ik het ook niet vragen. Ondanks de missende spinazie was het eten 's avonds toch lekker. ;)

Woensdag 16-1-2019

Geen bijzondere dag. Het was grijs en koud buiten dus ik had niet echt zin om naar buiten te gaan. 's Avonds heb ik Nick van het station afgehaald en hebben we samen ramen (noedelsoep) gegeten bij een lokaal restaurantje. 

Donderdag 17-1-2019

Het weer was vandaag wel goed; het zonnetje scheen en dat was wel uitnodigend om een lange wandeling te maken. Ik had op Google Maps iets in de buurt opgezocht om naartoe te gaan: de Kitazawa River Green Way. Dit was een lange groenstrook langs een kunstmatig aangelegde rivier middenin de stad, eigenlijk een heel uitgerekt park. Op een bankje heb ik in een boek zitten lezen totdat het fris begon te worden. Daarna verkende ik de omgeving en heb ik boodschappen gedaan. Ik was heel trots op mezelf dat ik de weg heen en terug had gevonden (met dank aan Google Maps, haha). Nu durf ik het ook aan om verder weg te gaan. Maar daarover de volgende keer meer! 

Veel liefs, 

Maroussia xxx